W Egipcie nadawano im moc ezoteryczną i podczas przygotowywania ceremonii i rytuału robiono różnego rodzaju kombinacje zapachwe kadzideł – inne były palone o świcie, inne o wschodzie słońca a inne o zachodzie.
Dawki nie były wyjawiane nikomu poza wyznawcami bogów, którzy przekazywali je sobie ustnie. W Grecji i w Imperium Rzymskim przygotowywane były obrzędy ceremonialne z odpowiednimi kadzidłami – panowało tam przekonanie, że bogowie nie sprzeciwiają się takim praktykom i nie przeszkadza im dym, jaki unosił się wokół posągów w określonych dniach o określonej porze 0 pomagało to ludziom rozwiązywać problemy. W Indiach do dzisiejszego dnia w domach i na ulicach jest dymione kadzidło na cześć boskości, jak gdyby czas w tym miejscu zatrzymał się dziesiątki wieków temu. Także we Włoszech Etruskowie i Rzymianie mieli zwyczaj rozpoczynać swoje ceremonie paląc kadzidło, na początku zwyczajowi temu surowo sprzeciwiał się kościół, ale sam zaczął używać kadzideł w Mszale i w Liturgii.
Różne są metody i działania związane z poszczególnymi kadzidłami. Niektórzy używają ich podczas śpiewania psalmów biblijnych, aby wzmocnić więź z metafizyczną siłą. Wszystkie sposoby zależą od człowieka i od jego potencjału – od tego jak intensywnie myśli o metafizycznym kontakcie z istotą wyższą. Niektórzy są w stanie dzięki swojej silnej woli wprowadzić w życie to o czym myślą. Jest to przykład na to, że każdy z nas może próbowac swoich sił. Człowiek jest bowiem częścią wszechświata i jest od niego zależny.